Agnieszka Taborska
-
PIO, PrinciPIO - miniatury 2002-2007, to pełne humoru i poezji notatki ze spotkań, lektur, obserwacji. Codzienne sytuacje - podglądane z ciekawością, opisane z humorem - dają posmak tego, co surrealiści nazywali cudownością. Inspiracje linorytami Rolanda Topora są oczywiste, ale - jak wszystko w tej pełnej wdzięku książce - wzięte w nawias i cytowane z przymrużeniem oka. Kreska PIO jest równie mistrzowska, jak kreska Topora. Zwięzłe tytuły dodają obrazkom kolejne dna, spełniając rolę mini opowiastek. Wszystkim miłośnikom onirycznych podróży, znawcom zaglądania pod powierzchnię rzeczywistości PrinciPIOpolecam.
-
Katalog prac plastycznych projektu realizowanego w latach 2004 - 2005 na południu Włoch w małym miasteczku Corigliano D`Otranto, dla którego inspiracja były teksty francuskiego pisarza Henri Michaux. Katalog zawiera barwne reprodukcje pasteli, rysunków tuszem oraz grafik. Całości towarzyszy krótki tekst wstępu autora prac.
-
Wymarłe krajobrazy, puste wnętrza, delikatnie zarysowane sylwetki zamyślonych ludzi, którzy poczynają przypominać martwą naturę… Samotność? A może „samotność” – ujęta w cudzysłów, wprowadzona w przestrzeń rozmowy, podzielna, wiążąca cichym porozumieniem ludzkie monady? Graficzne kontrapunkty, nonsensowne koncepty w duchu Rolanda Topora każą dostrzegać w tym projekcie element gry. Dzięki niej możliwe staje się wyjście ku innemu, przełamanie izolacji, opuszczenie zaklętego kręgu słów i obrazów.
-
[…] Od samego początku swej artystycznej drogi Kaliński próbuje przywrócić nam utraconą niegdyś umiejętność patrzenia na świat, uleczyć nas ze ślepoty, przywrócić nam możliwość nawiązania kontaktu z przedmiotami, miejscami oraz innymi istnieniami (nie tylko ludźmi). Nie czyni tego za pomocą realistycznych obrazów, lecz za pomocą dwuwymiarowych, najprostszych, elementarnych form naszego życia odbitych w linorycie. Ten gest puryfikacji jest pierwszym – niezbędnym – etapem pracy. Według Kalińskiego jakakolwiek zmiana w otaczającej nas rzeczywistości jest możliwa tylko wtedy, gdy zostaną ze sobą połączone dwa oczyszczone elementy, dwie formy, których wcześniej nie widzieliśmy, których nigdy byśmy nie zobaczyli, gdyby ktoś nie odegnał złej mamki i nie uleczył naszej ślepoty. Zatem patrzcie.
Grzegorz Jankowicz
-
PIO, PrinciPIO - miniatury 2002-2007, to pełne humoru i poezji notatki ze spotkań, lektur, obserwacji. Codzienne sytuacje - podglądane z ciekawością, opisane z humorem - dają posmak tego, co surrealiści nazywali cudownością. Inspiracje linorytami Rolanda Topora są oczywiste, ale - jak wszystko w tej pełnej wdzięku książce - wzięte w nawias i cytowane z przymrużeniem oka. Kreska PIO jest równie mistrzowska, jak kreska Topora. Zwięzłe tytuły dodają obrazkom kolejne dna, spełniając rolę mini opowiastek. Wszystkim miłośnikom onirycznych podróży, znawcom zaglądania pod powierzchnię rzeczywistości PrinciPIOpolecam.
Agnieszka Taborska
-
W październiku 1974 roku Georges Perec zasiadł przy kawiarnianym stoliku na Place Saint Sulpice z twardym postanowieniem, że będzie notował wszystko, co zobaczy i usłyszy. Po kilku dniach powstała niewielka książeczka pt. Tentative d’épuisement d’un lieu parisien. Czterdzieści lat później Franczak i Kaliński decydują się powtórzyć eksperyment francuskiego pisarza. Czy uda im się wyczerpać to ludne i gwarne miejsce w sercu Paryża? A może sama idea eksperymentu uległa wyczerpaniu?
-
Rysuj kreskę; rysuj taką kreskę, która by ci się podobała. I zapamiętaj sobie, że malarz jest na świecie nie po to, aby coś odrysowywać, lecz żeby stworzyć na papierze świat swoich kresek.
Milan Kundera, Życie jest gdzie indziej (tłum. J.Illg)
