OSTATNI MOHIKANIE. PRZEWODNIK PO MIEJSCACH NIEZWYKŁYCH

„Ostatni Mohikanie”, to opowieść o przemijaniu, odchodzeniu i o urodzie rękodzielniczej pracy, gdy niemal wszystko zdominowały już maszyny. To opowieść o ludziach zatopionych, przeważnie samotnie, w swojej pracy – pasji, która na ich twarzach wyryła piętno podobieństwa do siebie. Gregory, za każdym razem gdy zbliża się do swych bohaterów, upodobnia się do nich. Stąd ich wyczuwalna na zdjęciach akceptacja dla niego i jego pracy. Taka odwzajemniona sympatia i rodzaj więzi. Czarno białe fotografie, adekwatnie do metody pracy i powściągliwości w opowiadaniu dobrze oddają klimat i prawdę o błahych, wydawałoby się, ale ważnych i interesujących momentach życia i pracy, pokazanych postaci. I otoczenie, ten naturalny krajobraz codziennej, powtarzanej po stokroć czynności, też jednoczy się na zdjęciach Gregorego z człowiekiem. Dobre, oszczędne i trafne kompozycje, zamykają i zatrzymują, wydawałoby się na zawsze, istotę chwili, jej najważniejsze atrybuty. Te fotografie, to nowy powiew świeżości, wrażliwości i oryginalności, w dzisiejszym, jakże często zblazowanym i nieautentycznym świecie tzw. współczesnej fotografii.

Stanisław Markowski [ze wstępu do książki]