Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej za najlepsze tłumaczenie tomu poetyckiego na język polski wydane w latach 2018-2021 otrzyma Wojciech Charchalis za przekład wierszy zawartych w tomie „Heteronimy. Utwory wybrane” Fernanda Pessoi wydanym przez wydawnictwo LOKATOR.
Zapraszamy na promocję książki „Pewnego dnia zbiorę wszystkie słowa i wejdę do lasu”
oraz spotkanie z Autorką Veroniką Mabardi oraz tłumaczką Karoliną Czerską.
Spotkanie poprowadzi Olga Sabała.
KRAKÓW, Lokator, 2.06.2022, g.18:00
Roland Topor, Dzieła wybrane, Tom I – CHIMERYCZNY
Roland Topor, Dzieła wybrane, Tom II – OBSCENICZNY
LOKATOR MEDIA – PREMIERA: 10.05.2022
Przedpremierowo w księgarniach kameralnych oraz
online u wydawcy na: www.tylkodobreksiazki.pl
„Strefa zgniotu” Elizy Kąckiej to fragmenty rozmów zasłyszanych na ulicy, autobusie, tramwaju, parku, kamienicy i przetworzonych przez autorkę, która odznacza się wyjątkowych literackim słuchem.
RADIO KRAKÓW KULTURA >>>
Dzisiaj czas na rozmowę o „Alfabecie” i poezji Inger Christensen.Naszym gościem z okazji #20lat LOKATORA była Bogusława Sochańska tłumaczka z języka duńskiego takich autorów jak: Hans Christian Andersen, Stig Dalager, Piet Hein, Janina Katz, oraz Inger Christensen. Laureatka Duńskiej Nagrody dla Tłumacza Literackiego 2014 oraz Nagrody Literackiej Gdynia za przekład „alfabetu” Inger Christensen 2018 r.Rozmowę prowadziła Olga Sabała.Spotkanie odbyło się w ramach obchodów #20lat LOKATOR MEDIA przy wsparciu #krakowskieksiegarnieksiegarnienamedalFundacja Miasto Literatury #ingerchristensen#bogusławasochanska#alfabet#poezja#nagrodaliterackagdynia
OGLĄDAJ: https://fb.watch/byW-BmCET_
Artystyczny sukces Kąckiej polega głównie na tym, że „narracyjne kompresory” (nie ma takiego terminu? już jest!) nie niweczą dynamiki prozy. Zapisywana w Strefie zgniotu Polska bywa zarówno zdezorientowana, zdziecinniała, grafomańska, napastliwa, jak i utalentowana, empatyczna, niebanalna. Jednego nie mógłbym powiedzieć: by była krainą marazmu.
W Polsce Kąckiej marazm się po prostu nie udaje.
Edward Balcerzan
Bohumil Hrabal powiedział kiedyś, że przeciwstawia humanizmowi hominizm w swoim pisaniu. Żadnych wielkich słów, tylko pojedynczy człowiek w swoim pięknie i brzydocie. W szczęściu, rozpaczy i w kapciach. I takie są te kawałki Kąckiej. Hoministyczne. Wyłapują z życia to, co w człowieku najbardziej indywidualne i najciekawsze – czyli jego język. Językiem próbujemy przedrzeć się przez świat. Czasem nieporadnie, czasem pięknie, czasem żałosno-śmiesznie. Trzeba mieć ucho i pióro, by to przenicować w tekst. Kącka ma.
Paweł Sołtys
Kącka pisze z podsłuchu. Łapie za słowo. I wywraca na pustosłowie. Ta książka odsłania sens bzdury, fiksacji, chronicznej paplaniny. Nic tak nie łączy ludzi jak codzienny bełkot.
Zyta Rudzka
Bardzo dobry czas na podsumowanie działalności Lokatora w 20 roku wydawniczym
