PANOPTIKOS W CRICOTECE: 17.03.2015

„Och rajska wyspo! O tobie marzą żeglarze wszystkich krajów i wszyscy długowłosi hipisi łączą się w kółka graniaste śniąc o tobie na jawie i we śnie. Jakie to melodie można na tobie usłyszeć wie tylko Robert Janowski a twoje piaski wyrazić potrafi w piosence Wojciech Gąsowski nikt inny. Kelly Familly zabija się wzajemnie o możliwość na ciebie wyjazdu żeby najuroczszy klip świata nakręcić i zrobić wielki come back! Tam jest dopiero żyć nie umierać! Tam rosną mandarynki jak pół ręki wielkie i soczyste i jak kiełbasa najadliwe. Tam całe lasy ananasowe rosną a ryby z rozkoszą wskakują z morza prosto w bułkę tartą chrupiącą panierkę już gotową na nie czekającą.”
-fragment sztuki Smutki tropików, nagrodzonej Gdańska Nagroda Dramaturgiczna 2014

W świecie Pakuły mieszają się ze sobą wersy przeczytanych w szkole wierszy i usłyszanych w radiu przebojów hip-hopowych, narracje historyczne i kreskówkowe, teatr i gry komputerowe, poeci i superbohaterowie. „To ja Mirona i Batmana pokraczne skrzyżowanie” – mówi o sobie jeden z bohaterów-narratorów drugiej części trylogii, Lorda Milorda, gdzie pojawia się figura theatrum mundi: świata jako teatru, w którego w pluszowych fotelach zasiadają ekscentryczne zwierzęta. Zarazem jednak teatr jest „pałacem pamięci”, miejscem operacji mnemotechnicznych, gdzie wspomnienia zmienia się w obrazy i rozlokowuje w przestrzeni. [Anna R.Burzyńska]

Mateusz Pakuła (1983) – dramatopisarz i dramaturg. Laureat Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (Smutki tropików) oraz trzykrotny finalista tego Konkursu. Wielokrotny finalista Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Sztuki Współczesnej i laureat 19 edycji tego Konkursu (Mój niepokój ma przy sobie broń). Finalista „Talentów Trójki” 2013, nominowany do nagrody TVP Kultura „Gwarancje Kultury” 2010. Stypendysta Ministra Kultury (Stypendium „Młoda Polska” 2014) oraz Miasta Krakowa (Stypendium Artystyczne 2010 w kategorii literatura). Wydał trzy zbiory dramatów: Biały Dmuchawiec. Pięć sztuk teatralnych (2010), Kowboj Parówka i trzy inne sztuki (2012) oraz dyptyk Na końcu łańcucha (2012). Jego sztuki realizowane są w teatrach całej Polski. Kilka z nich przetłumaczono na angielski, niemiecki, czeski, hiszpański i ukraiński. Jako dramaturg i autor adaptacji współtworzy w ostatnim czasie przede wszystkim spektakle Pawła Świątka (m.in. Paw królowej w krakowskim Starym Teatrze, Dżuma czy Rękopis znaleziony w Saragossie w opolskim Teatrze Kochanowskiego).