KSIĘGA NIEPOKOJU SPISANA PRZEZ BERNARDA SOARESA, POMOCNIKA KSIĘGOWEGO W LIZBONIE

Prezentowany poniżej przekład Księgi niepokoju oparty został na dziewiątym wydaniu Richarda Zenitha (2011). Tym samym wprowadza on istotne zmiany w odniesieniu do poprzedniego wydania Księgi w moim przekładzie (opartego na czwartym wydaniu Zenitha z 2003 roku), które ukazało się Warszawie w 2007. Poza tym, że tekst przeszedł nową redakcję w oparciu o nowy oryginał, został też poszerzony o wspomniane siedem fragmentów. Uwzględniono w nim także kilkaset zmian wynikłych z nowych odczytań rękopisów – w większości przypadków nadających zdaniu całkiem nowy sens – oraz usunięto część akapitów. Te z „wielkich fragmentów” (składających się na drugą część książki), które w poprzednich wydaniach nosiły jednakowe tytuły, a zróżnicowane były numerycznie, teraz zostały połączone w całości podzielone jedynie gwiazdkami. Na końcu umieszczono kilka szczątkowych tekstów (oznaczonych jako apendyksy), które Wydawca zidentyfikował jako nieukończone fragmenty Księgi niepokojulub/i wersje fragmentów istniejących. […]

Dokonane przez Richarda Zenitha drobiazgowe, bibliofilskie opracowanie Księgi zostało w polskim wydaniu zredukowane do niezbędnego minimum. Oryginał opatrzono w szczegółowe przypisy informujące między innymi o datach (datowanych fragmentów), o tym, czy dany fragment został napisany ręcznie, czy na maszynie, jak również o wszystkich wariantach poszczególnych słów i zdań. W przypisach do polskiego wydania pomijałem te kwestie, a w przypadku fragmentów pozostawionych w różnych wersjach wybierałem taką propozycję Autora, którą uznałem za najstosowniejszą.

Michał Lipszyc [ze wstępu]

Urodziłem się w czasach, kiedy większość młodych ludzi straciła wiarę w Boga, w ten sam sposób, w jaki ich rodzice ją mieli – nie wiedząc dlaczego. Potem zaś, ponieważ natura ludzka ma wrodzoną skłonność do oceniania świata poprzez to co czuje, a nie to co myśli, większość tych młodych ludzi zastąpiła Boga Ludzkością. Ale ja należę do tego typu osób, które znajdują się zawsze na krańcu tego, do czego należą i które dostrzegają nie tylko liczebność swojego środowiska, ale i wielkie przestrzenie leżące poza nim. Dlatego ani nie odrzuciłem Boga tak całkowicie jak oni, ani nie przejąłem się nigdy Ludzkością. Uważałem, że Bóg, chociaż nieprawdopodobny, mógłby istnieć, a w takim razie należy Go wielbić, natomiast Ludzkość, będąc zaledwie pewną biologiczną ideą, która określa nie więcej niż jeden ze zwierzęcych gatunków, nie zasługuje na większe uwielbienie niż jakikolwiek inny gatunek zwierząt. Ten kult humanizmu, ze swymi rytuałami Wolności i Równości, wydawał mi się zawsze wskrzeszeniem kultów starożytnych, w których zwierzęta były jak bogowie, a bogowie mieli zwierzęce głowy.

AUTOBIOGRAFIA BEZ FAKTÓW
Bernardo Soares

Opis

Nigdy żaden pisarz nie zdołał w sposób równie bezpośredni i wyrazisty przenieść swojej duszy na zapisaną kartkę papieru. „Księga niepokoju” to arcydziwna fotografia, stworzona ze słów jedynej materii zdolnej uchwycić zakamarki duszy, która została tu ujawniona.

Richard Zenith

To, co mamy przed sobą, nie jest książką, lecz jej odwrotnością i zaprzeczeniem; jest książką potencjalną, książką, w całkowitej ruinie, książką-marzeniem, książką-rozpaczą, antyksiążką, poza jaką kolwiek literaturą. To, co znajdujemy na tych stronach, to geniusz Pessoi w szczytowej formie.

Richard Zenith

Informacje dodatkowe

Autor

Fernando Pessoa

ISBN

978-83-63056-32-2

Przekład

Michał Lipszyc

Wstęp

Richard Zenith

Dodatkowe informacje

I tom serii Anachronicznej, Uzupełnione wydanie

Recenzje

Dzieło portugalskiego pisarza czytać należy z ołówkiem w ręku. Trudno tu wybrać jeden, najważniejszy cytat, Pessoa potrafi bowiem z niebywałą częstotliwością osiągać lapidarną celność aforyzmu i tworzyć pełne barokowego przepychu dłuższe fragmenty przypominające prozę poetycką. W przypadku „Księgi niepokoju” można by więc przepisać niemal całość. To jedna z tych książek, które nigdy nie powinny się kończyć i które chcemy odkrywać w nieskończoność.

Izabela Osiadacz, Xiegarnia.pl

czytaj więcej

 

Ponad czterysta stron pisma portugalskiego pisarza zmarłego w 1935 roku to niepokój i nieuwaga czyhająca nie tylko na autora, ale również na czytelnika, który sięgając po tę książkę, będzie musiał zdecydować, czy zostanie przy niej na długie godziny, czy też przebierał będzie wśród fragmentów, szukając tych, które się nie ześlizną podczas czytania.

Olga Szmidt, Popmoderna

czytaj więcej

 

Dla polskiego czytelnika, wychowanego na ideach romantycznych i pozytywistycznych, przekonanego, że literatura powinna z jednej strony krzewić wiarę i patriotyczne uczucia, natomiast z drugiej – być zwierciadłem epoki, a nadto uczyć, wychowywać i proponować osobowe wzorce postępowania, lektura „Księgi niepokoju” będzie nie lada szokiem. Nie sposób odmówić sobie tego szoku przyjemności.

Janusz Drzewucki, Magazyn Literacki. KSIĄŻKI

Opinie

Na razie nie ma opinii o produkcie.

Napisz pierwszą opinię o „KSIĘGA NIEPOKOJU SPISANA PRZEZ BERNARDA SOARESA, POMOCNIKA KSIĘGOWEGO W LIZBONIE”

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *