Książka autorstwa Małgorzaty Dawidek Gryglickiej jest zbiorem analiz i interpretacji prac tekstowo-wizualnych powstałych w Polsce po 1967 r. i zbadanych z perspektywy historii sztuki aktualnej. Praca ma charakter interdyscyplinarny, łączy zjawiska sztuk operujących zapisem tekstowym – literatury, oraz szeroko pojętych sztuk wizualnych.
Celem studium jest zarysowanie panoramy zjawiska tekstu jako dzieła sztuki i usystematyzowanie faktów historyczno-artystycznych na tym polu we współczesnej sztuce Polskiej; poszukiwanie odpowiedzi na pytania o siły, motywy i procesy, które wpływały na rozwój najpierw poezji konkretnej, w dalszej kolejności anektowania tekstu w obszary sztuki konceptualnej, po roku 1989 odrodzenie się w nowej formie konkretyzmu, pojawienie się hipertekstu i wreszcie liBeratury; jakie znaczenie wywarły na dynamikę rozwoju zjawiska wpływy zachodnioeuropejskie? W jaki sposób przeniknęły się i wpływały na siebie dyscypliny graniczne – literatura i sztuka? Studium otwiera rozdział, w którym podjęte są poszukiwania punktów wspólnych dla tych dwóch dziedzin, oraz próba ustalenia relacji na płaszczyźnie słowo-obraz.