Archiwa tagu: Wiedemann

„Odpowiadania” Adam Wiedemann

Książka tygodnia
Adam Wiedemann
„ODPOWIADANIA”
Rita Baum 2012

 

 

 

Pod skromnym z pozoru tytułem „Odpowiadania” kryje się bogaty repertuar kuriozów literackich. Autor relacjonuje nam tragiczną historię miłosną wieży hi-fi i czajnika elektrycznego, skomplikowane losy swoich neurotycznych koleżanek , pełne ekscesów noce spędzone w rozmaitych hotelach i hotelikach na całym świecie oraz przede wszystkim niekończące się imprezy literackie, podczas których stopniowo odkrywa swój homoseksualizm. Książka obfituje w liczne rozrywki, artystyczne kolaboracje i persyflaże. Wiedemann, poza samym sobą, umieszcza w swojej twórczości legendarne postaci życia literackiego, kota Irinę, pisarza Jarosława Klajnberga, feministkę Kingę Dunin, emigranta politycznego Janusza Rudnickiego, kreatora kultury Henryka Berezę i znanego dowcipnisia Gustawa Holoubka. Wszystko to napisane pod prąd współczesnych tendencji, ciekawie i bez zadęcia.
Rita Baum 2012

Adam Wiedemann, (ur. 24 grudnia 1967 w Krotoszynie), polski poeta, prozaik, tłumacz, krytyk literacki i muzyczny; laureat Nagrody Kościelskich 1999, trzykrotnie nominowany do nagrody Nike. Laureat Nagrody Literackiej Gdynia 2008 za tom Pensum.W 1986 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej Curie w Ostrzeszowie. W 1991 roku ukończył studia na kierunku filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim.Publikował m.in. w TygodnikuPowszechnym, Odrze,  Zeszytach Poetyckich, Kresach, Nowym Wieku, Czasie Kultury,  Pro Arte,  Kursywie, Ha!arcie,  Ricie Baum,  Dzienniku Portowym. Był stałym felietonistą w Res Publice Nowej i Przekroju.

TEATR I, Przekrój 18/2010, Adam Wiedemann

Georges Perec,
Teatr I
tłum. Jacek Olczyk
Kraków 2010
t. I serii POTENCJALNEJ
 


 

Gdyby sztuki Pereca ukazały się u nas w momencie swojego powstania (czyli na przełomie lat 60. i 70.), nie byłyby niczym nadzwyczajnym. Dziś są jak dwa egzotyczne ptaki w szarym sos-nowym lesie społeczno-politycznej dramaturgii, zarówno pisanej po polsku, jak i na polski tłumaczonej.
Muszę państwa zasmucić: tom „Teatr I” obejmuje całość dorobku teatralnego pisarza (jeśli nie liczyć kilku niemieckich słuchowisk, które istnieją jedynie na taś-mach), ukazał się tuż przed jego śmiercią. „Teatru II” zatem, niestety, nie było i nie będzie. W obydwu pomieszczonych tu utworach autor stosuje właściwe sobie „przymusy” (czyli ścisłe formalne dyrektywy), które z jednej strony prawdopodobnie sprawiały, że w ogóle mógł cokolwiek napisać, z drugiej zaś czyniły go najbardziej charakterystycznym członkiem słynnej grupy OuLiPo (czyli Pracowni Literatury Potencjalnej). Pierwsza sztuka, „Podwyżka”, to pastisz ankiety ujmującej smutny los pracownika niższego szczebla w siatkę pytań i odpowiedzi stawianych i udzielanych przez sześć „osób” reprezentujących określone „funkcje logiczne”. Ich bezlitosny w swoim obiektywizmie dialog prowadzony jest początkowo z pełną powagi ścisłością, stopniowo jednak przymusy się rozluźniają, funkcje poczynają drwić ze swoich funkcji i całość przeobraża się w rodzaj skeczu, którego kabaretowy impet uderza w coraz to bardziej nieporadnego (wobec rozrastania się firmy), starzejącego się, bez-imiennego i niemego bohatera. 

(więcej…)